Welkom bij
Bridge Babbels maart 2023
BCZ is niet alleen bridge!
Hoera, de lente is weer in het land. Tijd voor een frisse blik in deze Bridge Babbels op het wel en wee van onze Bridgeclub Zoetermeer. Wat vind jij van ons clubblad? Spreekt het je aan of lees je het misschien niet? Dat zouden wij, de redactie en de columnisten, erg spijtig vinden. We doen het immers voor jullie en natuurlijk ook een beetje voor ons zelf. Dus wil je reageren of zelf een artikel laten opnemen? Dan kan dat via “Lieve Loes” of de in de colofon aangegeven emailadressen. Onze belangrijkste bedoeling van deze maandelijkse uitgebreide editie van de Nieuwsbrief is de onderlinge band van de leden van ons cluppie te versterken; tijdens de bridgemomenten is hier veelal (te) weinig ruimte voor. Ook deze maand hebben de vaste schrijvers weer flink van zich doen spreken. Onze dank hiervoor, want zonder jullie bijdragen geen Bridge babbel. Wij hopen dat jullie weer veel leesplezier zullen hebben bij het inzien van de voorliggende maarteditie.
Aan de uitgave van BCZ Bridge Babbels editie maart 2023 werkte mee:
Peter Englebert vertelt over een bijzondere conventie, Loes Joosten beantwoord vragen, Pieter Ekelmans met o.a. de start van het feuilleton van de Hartenaas, 15 vragen zijn beantwoord door Gert Jan Tates, de Brugwachter, Monique van ’t Zet reist verder in Nieuw Zeeland en manlief Peter vertelt over de muzikale aanwinsten die hij aldaar heeft gevonden. John Spierings zet wederom vrijwilligers in het zonnetje. En de eerste arbiterbabbel van Henk van Lieshout behandelt De Klok.
Inhoudsopgave
Voorwoord. 1
Bridge beter met Peter. 3
P(r)ietpraat 3
Lieve Loes. 4
Arbiterbabbel: de klok. 6
Vrolijk Pasen. 8
15 vragen aan Gert Jan Tates. 9
De vrijwilligers van de maand. 10
Op reis met de Zetjes. 12
We benne op de wereld om mekaar, om mekaar…. 14
Single verzamelaar in Nieuw Zeeland. 15
Ledennieuws. 16
De jarigen van de maand. 16
Agenda. 17
Colofon. 17
Het Conventie-foutje
Zoals we allemaal wel eens meemaken of zullen meemaken, is dat er een moment zich voordoet van elkaar niet begrijpen tijdens het biedproces. Maar let op: Ik heb het nu even over de tegenpartij.
Conventies zoals de standaard Stayman of Jacobi lopen in de meeste gevallen wel goed.
Minder goed gaat het vaak met conventies die zich niet achter het biedkaartje schuilhouden, maar er omheen. Zoals de Zucht-conventie. Deze conventie loopt meestal heel slecht af. Vaak moet je wel tenminste een jaartje of 20 met elkaar gespeeld hebben om deze conventie goed te kunnen implementeren.
De Zucht-conventie vindt vanaf het 2-biedniveau plaats. Althans, dat valt mij altijd op. Ook de moeilijke variant van de Zucht-conventie is die met de combinatie van de Staar-conventie, veelal de ZuchtStaar-conventie genoemd. Deze komt meestal op 3-niveau om de hoek kijken. De tegenpartij moet dan heel goed ingespeeld kunnen zijn om af te kunnen lezen hoe groot precies het drama is, en ja, òf er eigenlijk wel hier een drama zich afspeelt. Ook de combinatie met de eerste Zucht (… Hoe diep was tie ook alweer?), en de duurte van de Staar zou de hand precies kunnen omschrijven. En dan het summum; de verdere verdieping met de Opvang-conventie! Deze kan van pas komen, als na de combi Zucht en Staar het bieden op 4-niveau komt. Dit is namelijk het ultieme moment om vervolgens het hoofd op te vangen in de hand.
Het voordeel van deze geheel aaneengesloten conventie is namelijk dat u als de tegenpartij gaat doubleren, niet wetende dat de conventie is toegepast met een hand waarbij op hele simpele wijze de manche binnengehaald werd, maar dat bleek later…..
Butler een splijtzwam? Het Butlersysteem leeft onder onze BCZ-vrinden. Het gesteun en gezucht was niet van de lucht. “Voor wie doen we dit nu eigenlijk” was een frequent door mij genoteerde vraag. En ook de behaalde dag-scores waren een regelmatig terugkerend gespreksonderwerp. We spelen Butler om een breder inzicht te krijgen in de verschillende bridgesystemen is de menig van TC en bestuur. Ook wil men zo de verschillende bridgemomenten meer diversiteit geven. Hoe modern is dit? Vanuit BCZ is er veel aangedaan dit systeem over te hevelen van de categorie “onbekend en onbemind” naar vooral “bekend en enigszins geliefd”. Denk dan aan de inspirerende workshops van Henk van Lieshout! De scores, ja dat blijft een bron van zorg waarnaar de TC verder kijkt. Dit heeft inmiddels geleid tot wijzigingen in het gevoerde score-beleid; zie ook de aangepaste eindstand van de deze maand geëindigde Butler competitieronde. Voor- en tegenstanders zullen er voorlopig blijven, maar die éne ronde Butler per seizoen dat moet toch kunnen, mijn beste BCZ-ers?
In mijn mailbox vond ik de afgelopen weken een roep om hulp waar ik graag aandacht aan besteed.
“Lieve Loes. Je antwoorden in de Bridge Babbels zijn heel leerzaam, daarom vraag ik je ook om raad. Mijn vraag aan jou is: Hoe ga je om met een man, die al weken op de bank ligt/hangt/zit met een blessure? Alvast bedankt! Een gestrest anoniempje”
Ach anoniempje toch, dat is inderdaad iets om gestrest van te worden. Om je raad te kunnen geven, wil ik eerst wat uitleggen over het verschil tussen het mannenbrein en het vrouwenbrein. Die zitten namelijk TOTAAL anders in elkaar. De uitleg komt van Mark Gungor en kan worden teruggekeken op YouTube (Het verschil tussen mannen en vrouwen hersenen – YouTube). Ik vat het even samen:
Het mannenbrein bestaat uit allemaal dozen en doosjes. Voor elk onderwerp is er een apart doosje. Eén voor geld, één voor de auto, voor elke hobby een aparte doos, een doos voor jou (echt waar!). Grote dozen voor vrienden, kleinere doosjes voor schoonfamilie. En ga zo maar door. Dan zijn er twee dingen die wij als vrouwen goed moeten snappen aan het mannenbrein. Ten eerste de belangrijkste regel: DE DOZEN RAKEN ELKAAR NIET AAN. Op het tweede ding kom ik zo terug.
Als een man praat over een onderwerp, pakt hij heel voorzichtig de juiste doos, opent die en praat alléén over wat er in die doos zit. Is het gesprek klaar dan gaat de doos weer dicht en voorzichtig terug in het brein, waarbij er natuurlijk goed op wordt gelet dat de dozen elkaar niet aanraken.
Het vrouwenbrein is meer vergelijkbaar met een kluwen elektriciteitsdraad. En alles staat met elkaar in verbinding. Het werk met het geld, geld met de vakantie, vakantie met de kinderen, kinderen met de hobby’s en met geld, sporten met ontspanning maar ook met de kinderen, de kinderen met je man en ook weer met geld en ontspanning en de vakantie en werk…. Enfin, jij snapt hoe het werkt.
Wat voor mannen belangrijk is om te snappen aan het vrouwenbrein is dat het nooit stilstaat. Nooit. Echt helemaal nooit. Echt niet. Alles staat voortdurend met elkaar in verbinding en dat gaat de hele dag door. Bovendien verbinden wij overal emoties aan. Daardoor weten we van een bepaalde gebeurtenis niet meteen wat we ervan vinden. Dat moet eerst door de hele kluwen draad heen, langs heel veel onderwerpen en dus ook langs heel veel emoties.
Nu naar het verwerken van stress. Dan kom ik terug op het tweede ding dat wij als vrouwen goed moeten begrijpen over het mannenbrein. Voor elke man is er één doos het aller- aller- allerbelangrijkst. De meeste mannen denken nu meteen: jazeker, seks! Maar nee, beste mannen, geef maar toe: er is een doos die nog belangrijker is. Dat is de doos voor N I K S. Niks? Ja, niks. Helemaal niks. Hij ontbreekt op de afbeelding hiernaast maar is wel degelijk heel belangrijk. Zó belangrijk dat een man het liefste naar die doos gaat, zo veel, zo vaak en zo lang mogelijk. Dat is ook de reden dat mannen schijnbaar hersenloze bezigheden uren kunnen volhouden. Denk bijvoorbeeld aan vissen of langs de tv kanalen zappen.
Ook als een man gestrest is, gaat hij het liefst naar de doos van Niks. Dat is zijn manier van ontspannen en stress verwerken.
Als een vrouw gestrest is, wil ze erachter komen wat dit voor haar betekent. Daarom gaat ze de gebeurtenis langs de hele kluwen draad en dus langs alle emoties halen. Alles wordt erbij gehaald en ze is bezig om de gebeurtenis te verwerken en zo de stress te verlagen.
Zo hebben mannen en vrouwen, door de manier waarop het brein werkt, hele verschillende manieren om stress te verwerken.
En daar zit je dan. Met je man op de bank. Ik ga er even van uit dat jullie veel van elkaar houden. Dus je wilt elkaar helpen. Maar, en nu komt het, dat doen we dan vaak op de verkeerde manier: je geeft elkaar wat je zelf nodig hebt. Een vrouw helpt haar man op de voor háár beste manier. Dus als een man gestrest is, gaat een vrouw vaak vragen: ‘wat is er?’, ‘waar denk je aan?’ en (het ergste) ‘praat met me’. Maar dat wil hij niet. Hij wil naar zijn doos van Niks en daar tot rust komen.
Andersom als een vrouw gestrest is en aan het zoeken is naar een oplossing dan vlucht een man vaak weg van zijn vrouw en gaat naar zijn doos van Niks. Daar hebben ze de volgende verklaring voor: “ik weet toch niet wat ik tegen haar kan zeggen”. Hé, wie heeft er ooit gezegd dat je iets tegen haar moet zeggen; dat wil ze niet! Niet doen dus. Gewoon mond dichthouden en luisteren, dat is het enige dat nodig is. Ze komt er zelf wel uit.
Dus wat je kan doen is het volgende: lees dit stukje nog een keer rustig door. Laat je man het ook lezen. En laat hem vervolgens in z’n doos van Niks zitten. Zorg dat hij de krant bij de hand heeft. En, belangrijker nog: de afstandsbediening! Heb je nog geen abonnement op ESPN of ViaPlay; meteen regelen. Als hij in z’n doos van Niks zit, geeft dat jou rust.
Jij kan je stress verminderen door erover te praten met vriendinnen. Zij begrijpen jouw brein. Met hem praten kan ook, maar als hij ESPN of ViaPlay kijkt dan is het meer tégen dan mét hem praten. Die keuze laat ik aan jou.
Natuurlijk kan je hem ook vastbinden aan z’n stoel, een prop in z’n mond doen, een papieren zak over z’n hoofd trekken, zelf gaan shoppen en tegen etenstijd weer terugkomen maar ik denk niet dat dát de relatie echt ten goede komt.
Ik hoop dat jullie eruit komen en dat hij snel van de bank komt. Kan ie lekker gaan vissen… 😉.
Laten we de rubriek starten, zoals we dit in het vervolg altijd gaan doen met het citaat uit artikel 74 van de spelregels: “Een speler behoort zorgvuldig iedere opmerking of onnodige handeling te vermijden die ergernis of verlegenheid zou kunnen veroorzaken bij een andere speler of het genoegen van het spel zou kunnen verstoren.”
Onze bridgeklok geeft 3 signalen;
Als ik de kaarten in de hand heb en het “nog vijfminutensignaal” gaat, mag ik dan nog spelen?
Een veel voorkomend kwestie wat bij velen de nodige irritatie vraagt en verwarring brengt. De een zegt ja en de ander nee. Laat duidelijk zijn dat het regelement hier niets over zegt. We halen hier artikel 18 C, Einde van de laatste ronde en van een zitting, aan.
De laatste ronde van een zitting en de zitting zelf eindigen aan iedere tafel, wanneer het spelen van het vastgestelde aantal borden aan die tafel is beëindigd, alle scores zijn geregistreerd en door de tegenpartij zijn goedgekeurd.
World Bridge Federation, waarbij de Nederlandse bridgebond (NBB) zich heeft aangesloten, hebben hier richting aan gegeven. Wij als club hebben dit in ons huishoudelijk reglement opgenomen. Het normale tempo van een wedstrijd is 7½ minuut per spel, dus hebben wij 30 minuten voor het spelen van vier spellen. Deze seinen worden bij ons door een de klok instelling automatisch gegeven. Bij het bereiken van de 25 minuten wordt een nog vijfminutensignaal gegeven. Hierna zijn er (meestal) 2 minuten om te wisselen naar een andere tafel.
En nu dan de vraag “……mag ik dan nog spelen”?
Wij stelden het volgende vast: Een bridgespel begint wanneer de biedfase is afgelopen en het uiteindelijke contract is vastgesteld door de vier spelers. Lees dit nog eens goed en laat dit tot je doordringen. Hier zit namelijk de crux.
Wij spreken met elkaar het volgende af
Er zijn drie situaties, bij het opnemen of opgenomen hebben, tijdens of na het vijfminutensignaal:
Vijfminuten sein gaat: Er wordt niet doorgespeeld.
2. We zitten in de bieding zoals onder:
W N O Z
– 1♣ dbl 5Msein gaat: Er wordt niet doorgespeeld.
– 1♣ dbl 1♠
1SA pas pas pas 5Msein.
Contract is vastgesteld door de vier spelers. Er mag worden doorgespeeld.
Bij herhaling kragen beide paren een gemiddeld – (G- = 40%) score op dit spel.
Hartenaas
Zoals aangekondigd in de BB-editie van februari start deze maand een in omvang beperkt feuilleton over de wetenswaardigheden van het leven van de Hartenaas. Hierbij teken ik aan dat elke gelijkenis met bestaande personen berust op louter toeval. Mocht je jezelf toch in één van de karakters menen te herkennen dan bij voorbaat mijn welgemeende excuses hiervoor.
De geboorte (episode 1)
Ben jij een liefhebber van sprookjes? Ik – Pieter- wel, want wat is een leven zonder mystieke wonderen? En een mirakel is het: de geboorte van een speelkaart, en in mijn specifiek geval die van de Hartenaas, kortweg HAS. In Europa werd de speelkaartenkiel al in het einde van de 13e eeuw gelegd. Ver voor de boekdrukkunst. Ergo de kaarten werden met monniklijke hand op geschept papier ingetekend. Toentertijd voerde het mannelijke ego de duidelijke boventoon, en dat verklaart wellicht het feit dat er meer waardepunten aan de heer dan aan de dame worden toegekend. Dit terzijde, ik wil naar een modernere baring van de speelkaart HAS. De HAS is, gezien zijn aard, natuurlijk uit liefde geboren. Hoe dat in zijn werk gaat? Kom, kom, ik hoef jou toch geen uitleg geven over de harmonieuze daad die tot het eerste levenslicht van onze HAS heeft geleid? Ik reken op des lezers eigen brede fantasie. Dat dit zal leiden tot een scala van uiteenlopende afbeeldingen van zowel de voor- als de achterkant van de HAS zal dien ten gevolge onontkoombaar zijn.
Na het prille begin is er dan uiteindelijk een pakje cellofaan waarin de HAS, samen met zijn hartenfamilie harmonieus bivakkeren. Gezellig zo dicht opeen, maar aan de andere kant ook enigszins benauwend. Want niet alleen directe familie maar ook bekenden, zoals daar zijn de clans: Schoppen, Ruiten en Klaver, maken deel uit van de dicht opeengepakte gemeenschap. Vooral met de Klaver’s ligt de relatie gevoelig. Hun zwartgallige linksachtige humor bevalt de liefhebbende en vrijdenkende Harten’s niet echt. Meer aansprekend is de nuchtere en exacte blik op hun omgeving van de Ruiten’s. Met gepaste bewondering kijkt de HAS naar de sportieve aspiraties van de Schoppen’s, en bezoekt de HAS met enige regelmaat de arena’s, waarin deze familie met het gehele voetballende team acteert. De verlossing uit het deftige cellofaan op enig moment voelt dan ook voor de HAS aan als een zeer aangenaam bevrijdingsfeest, waarin hij zich vol overgave hoopt te kunnen storten. Met open vizier zal hij de nieuw geopende wereld met al zijn uitdagingen tegemoet treden.
Hoe onze HAS deze uitdagingen verder aangaat? Dat kun je meebeleven in de volgende episodes in dit informatieve magazine.
Pasen viert BCZ met aparte drives op maandagavond 3, woensdag- 5 en donderdagmiddag 6 april a.s. Komt allen!
Gert-Jan speelt zijn bridgepartijen op de woensdagmiddag samen met partner Cilia Kleijwegt. Ook helpt Gert-Jan al geruime tijd met het klaarzetten van de zaal; eerst met stok en nu gelukkig zonder.
vraag 1: Burgerlijke staat: – al 46 jaar getrouwd met Marianne – In de jaren 80 heb ik in het kader van de stadsvernieuwing gewerkt als grondverwerver/taxateur bij de gemeente Den Haag (Vaillantlaan/Hobbemastraat); Later ben ik gaan werken bij Ingenieursbureau Oranjewoud en heb ik als taxateur gewerkt voor de gemeente Ede, bij RWS in het kader van de grondverwering voor de aanleg van de 2e Coentunnel, doortrekken van de A16 bij het Terbregseplein (wordt nu aangelegd) enz. enz. De lange dagen en vele kilometers begonnen mij op het eind wel op te breken. Vanaf 1 september 2017 geniet ik lekker van mijn pensioen.
Vraag 2 Waarom speel je bridge, en wat vind je er leuk aan? Ver voor mijn pensionering vertelde een vriend aan mij dat hij een bridgepartner zocht. Het was volgens hem geen moeilijk spel. Op een zondagmiddag zou hij het mij uitleggen. Dat viel tegen, maar ik vond het spel wel boeiend en ben diverse bridgecursussen gaan volgen (bij Blue club in Den Haag)
Vraag 3 Waarom speel je bij BCZ? Eigenlijk door mijn voormalige bridgepartner Carla Herreveld. Die had een vriendin die bij Gezelligheid Troef speelde.
Vraag 4 Speel je ook nog bij andere bridgeclubs? Zo ja, welke? Nee ik ben alleen lid van BCZ, maar bridge nog wel regelmatig in de thuissituatie met andere mensen. We spelen dan spellen uit de boekjes van Bridge Beter.
Vraag 5 Heb je nog andere hobby’s? Ik mag graag filmen, monteren en fotograferen. Wij hebben een mooie film gemaakt over onze rondreis door IJsland. Zo hebben wij een documentaire gemaakt over het ontstaan van de 1e wereldoorlog in België (Westhoek/slag bij Ieper) en waarom het daar mis ging. We zijn nu bezig een documentaire te maken over de slag bij Verdun en de slag bij de Somme. Het blijft schrikbarend hoe weinig een mensenleven vroeger waard was en hoe eenvoudig de basis werd gelegd voor de volgende wereldoorlog.
Vraag 6 Wil je iets in je leven veranderd zien? Geen idee, maar na een rugoperatie en 2 nieuwe heupen is mijn grootste wens nog zo lang mogelijk mobiel te blijven.
Vraag 7 Heb je een voorbeeld in je leven? Wie of wat is je inspiratiebron? Geen idee
Vraag 8 Wat staat er nog op je bucketlist? Een reis naar Nieuw Zeeland en een fietstocht over de Vennbahn.
Vraag 9 Waar word je blij van en waarvan niet? Ik word blij om met mooi weer naar buiten te gaan en lekker te wandelen en te fietsen. Van de hele situatie in de wereld wordt niemand blij.
Vraag 10 Waar heb je mooie herinneringen aan? Aan onze reis naar IJsland (was voor ons 40 jarig huwelijk en mijn pensionering).
Vraag 11 Welk boek moeten we lezen? Knielen op een bed violen van Jan Siebeling. (Ik heb hem gelezen op advies van de wethouder van de gemeente Ede; de strenge geloofsleer). Het bijzondere is dat je hem ook kunt lezen in het kader van de relatie man/vrouw.
Vraag 12 wat is je favoriete vakantiebestemming? Vroeger gingen we veel bergwandelen in Zwitserland Tegenwoordig heeft IJsland een grote aantrekkingskracht.
Vraag 13 Naar welke muziek luister je graag? Ik luister zoveel mogelijk naar muziek. Eigenlijk naar van alles. Als ik zit te monteren mag ik graag naar klassieke muziek luisteren. Verder veel van de jaren 60-70 en lichte Jazz. Op Spotify heb ik diverse afspeellijsten gemaakt en gedownload op mijn telefoon. Handig voor in de auto en op de camping.
Vraag 14 Wie zou je nog wel eens willen ontmoeten? Geen idee
Vraag 15 wat zou je de lezer willen meegeven? Drie dingen:
– Probeer zoveel mogelijk van het leven te genieten – Blijf zoveel mogelijk interesses houden (film, muziek, theater) – Blijf mensen ontmoeten.
Deze maand zetten we de vrijwilligers in het zonnetje die betrokken zijn bij de bridge-technische zaken voor onze spelmomenten. Dat zijn drie verschillende soorten vrijwilligers namelijk de wedstrijdleiders (WLs), de arbiters en de leden van de technische commissie (TC).
Wedstrijdleiders.
Laten we beginnen met de WLs. Zij zijn immers verantwoordelijk voor de organisatie van de interne clubcompetitie en alle overige in BCZ-verband te spelen wedstrijden. Voordat het clubseizoen begint, zijn zij bezig met het opzetten van de nieuwe competities. Gedurende de clubseizoen zorgen zij er per competitieronde voor dat ieder koppel in de juiste lijn is geplaatst na toepassen van de promoties en degradaties. Voor iedere wekelijkse zitting stellen zij het rekenprogramma op de computer zodanig in, dat ieder paar een loopbriefje krijgt voor de juiste lijn. Het rekenprogramma is een computerprogramma dat de NBB aan clubs ter beschikking stelt waardoor een centrale registratie van alle gespeelde wedstrijden wordt bereikt. En na afloop van een zitting worden alle scorekastjes verzameld waarna, ook weer via dat rekenprogramma, alle in de kastjes opgeslagen informatie wordt verstuurd naar de Bond. De computer bij de Bond verzorgt meteen de verwerking van de behaalde meesterpunten en plaatst direct alle spellen met de uitslagen op de site. De WLs controleren ten slotte op het eind van de avond nog of alle materialen weer in de opslagruimte zijn opgeborgen.
Tot zover als alles goed gaat. Maar anders wordt het als 5 minuten voor een zitting een paar ontbreekt zonder zich op de juiste manier te hebben afgemeld. Dan is het bellen, zeker stellen dat ze echt niet komen, in rap tempo opnieuw indelen, oude loopbriefjes innemen en nieuwe aanmaken, tussendoor alle aanwezigen informeren, rustig blijven en (hopelijk beperkt later) starten.
Arbiters.
Ook anders wordt het als tijdens een zitting een spelregel niet juist is toegepast. Dit aspect is binnen BCZ echter overgedragen aan de arbiters. Zij hebben de papieren behaald om de spelregels juist toe te passen. Bij sommige leden rust een taboe op het roepen van de arbiter (“want we spelen voor de gezelligheid”) maar dat hoeft niet natuurlijk. Als één of beide paren niet weet/weten hoe te handelen in de (vermeende) onregelmatigheid, dan is er niets op tegen om aan tafel rustig te zeggen dat hij/zij de arbiter wil vragen een oordeel te geven. Belangrijk is dan dat iedereen van alle gespeelde kaarten afblijft en zwijgt. De arbiter vraagt, luistert, vraagt verder en oordeelt ten slotte. In zo’n situatie gaat zeker het spreekwoord op dat het vooral de toon is die de muziek maakt.
Dat brengt ons bij de laatste groep: de leden van de technische commissie (TC).
De TC bestaat uit minimaal 3 en maximaal 7 leden. De voorzitter van de TC wordt steeds voor een periode van 2 jaar benoemd door de Algemene Leden Vergadering, de overige leden worden op voordracht van de TC voor onbepaalde tijd benoemd door het bestuur. Bij dit laatste wordt goed gekeken of daarmee de benodigde kennisgebieden zijn vertegenwoordigd, te weten ervaring met: wedstrijdleiding/arbitrage (gediplomeerd WL); het NBB-rekenprogramma; bridge-opleidingen/trainingen; speelkracht op A-lijn niveau.
De TC trekt nauw op met de WLs als het gaat om het wedstrijdreglement, het gebruik van het NBB rekenprogramma, programma’s voor het dupliceren, het concept competitieschema (het bestuur beslist) en de technische opzet van interne toernooien (niet de uitvoering). De TC kan gevraagd en ongevraagd voorstellen doen en adviezen geven aan het bestuur over alle bridge-technische zaken, van spelpeilverbetering tot voorlichting aan leden over nieuwe bridgespelregels. Ook handelt de TC klachten af over het toepassen van het wedstrijdreglement.
Kortom, de WLs, arbiters, leden-TC zijn essentieel voor alle bridge-technische zaken binnen onze vereniging. Vandaar hulde en een verdiende pluim voor: John Zuijdwijk, Joyce Hoffman, Peter Englebert, Frans Martens, Ruth Smits, Pieter Ekelmans, Greet Borsje, Jos van Schilt, Henk van Lieshout.
Franz Josef
Vandaag naar de westkust. Prachtige rit langs 2 meren. Onderweg gestopt bij een mooie waterval. Lekker hertenvlees gegeten. De herten hebben hier een kort leven. Ze stonden namelijk flink op de menukaart. Bij Franz Josef ligt een beroemde gletsjer met een lengte van 12 km, en ligt in het Nationaal park Westland. Het gebied is een onderdeel van het Te Wahipounamu, een park dat een natuurerfgoed is van UNESCO. Vanuit ons onderkomen is het een mooie wandeling van ongeveer een half uur door het regenwoud naar de Gletsjer.
Daarna een bezoek gebracht aan het Kiwi Wildlife Center. Waarschijnlijk onze enige kans om echte kiwi’s te zien. De kiwi’s zijn loopvogels en komen van nature alleen in NZL voor. De vogel kreeg zijn naam van de Maori. De naam is afgeleid van de kreet van het mannetje tijdens het paarseizoen en is dus een onomatopee. Tegenwoordig is de Kiwi een bedreigde vogelsoort en leven er nog maar 60.000 van deze vogels in Nieuw-Zeeland. Het vrouwtje legt in verhouding tot haar lichaam een gigantisch zwaar ei van bijna 500 gram. Het mannetje broedt het ei uit. Wel heel nobel, toch. Zij zijn de enige loopvogels waarbij de neusgaten op het topje van de snavel liggen. Eveneens is het reuk zintuig zeer goed ontwikkeld. Ze zien bijna niks en gaan dus bijna volledig op hun reuk af. Kiwi’s kunnen 50 tot 70 jaar worden en ze leggen 1 tot 4 eieren per jaar. Maar 5 % van alle gelegde eieren overleeft het tot volwassenheid. Er zijn 2 kiwi’s in het centrum een vrouwtje en een mannetje. Nu klaar maken voor de trip van morgen. Op naar … Punakaiki
Onze volgende stop was de Pancake Rocks en de Blowholes. Zij zijn een zwaar geërodeerd kalksteengebied waar de zee door verschillende verticale blaasgaten barst. De fundamenten van de Pancake Rocks werden 30 miljoen jaar geleden gevormd toen minuscule fragmenten van dode zeedieren en planten ongeveer 2 km onder het oppervlak op de zeebodem landden. Door de enorme waterdruk stolden ze tot lagen van meer resistente kalksteen en zachtere, dunne, modderrijke lagen. Geleidelijk seismische actie tilde de kalksteen boven de zeebodem waar water, wind en zoutnevel de zachtere lagen erodeerden en een “pannenkoek” -achtige stapel hardere kalksteen achterlieten. Prachtig gezicht en een mooie wandeling. Je ziet ook diverse rotsformaties waar je gezichten en dieren in ziet.
Kaikoura
Vandaag een lange route van ruim 400 km van Punakaiki naar Kaikoura via de Lewis Pass. Het was een mooie tocht. De temperatuur was ondertussen opgelopen naar 33 graden. Eindelijk na 5 uur rijden zagen we een prachtige azuurblauwe zee. Het huis ligt super mooi tussen de bergen en de zee. De volgende dag eerst lekker golfen en daarna naar de punt van Kaikoura om zeehonden te spotten. De zeehonden lagen ver weg. Via het water een poging gedaan om dichterbij te komen.
De dag erna was weer een hoogtepunt, want we zijn op excursie whalewatching per boot geweest. Bij Kaikoura komen een noordelijke en een zuidelijke zeestroom bij elkaar, wat resulteert in zeer voedselrijk water en unieke canyon van 1200 meter diep. De kans op het zien van walvissen is hierdoor bijna 100%.
Met een grote Catamaran stoven we met 60 km per uur weg naar de plek waar ze walvissen verwachten. Na een tijdje zoeken was daar eindelijk een spuit water te zien en daar was de potvis. Het is de grootste soort van de onderorde der tandwalvissen. De potvis voedt zich onder andere met reuzeninktvissen, enorme pijlinktvissen, die hij tot op 3000 meter diepte vangt. Hij kan 16 meter lang worden en een volwassen man weegt 41000 kg.
Ze blijven ongeveer 15 min. boven en dan duiken ze weer zeker 1000 meter de diepte in. Prachtig om te zien. Aan het eind gaat de staart omhoog en duiken ze weer naar beneden. Daarna full speed naar een andere locatie waar altijd Dusky dolfijnen te zien zijn. En inderdaad, hele scholen dolfijnen, fantastisch gezicht.
Abel Tasman
We starten in Rabbit Island Huts waar we slapen in een hutje van 2x3m op houten palen met een terras. Dit gebied hoort bij het Abel Tasman park. Abel Tasman wordt officieel erkend als de eerste Europeaan die Nieuw-Zeeland ‘ontdekte’ in 1642. Zijn mannen waren de eerste Europeanen die een bevestigde ontmoeting met Maori hadden. Het onbegrip en de angst veroorzaakt door het samenkomen van twee zulke verschillende werelden leidde al snel tot geweld. De Nederlanders hadden een gewelddadige ontmoeting met de plaatselijke Ngāti Tūmatakōkiri. Tasman noemde de plaats Moordenares (Murderers) Bay en hij heeft geen verder onderzoek gedaan en is verder gezeild richting het Noorder eiland.
Kaiteriteria
2e plek bij het Abel Tasman was Kaiteriteria. We hadden een cruise geboekt die langs de oostkust van het park voer. De wind was flink aangetrokken, dus heen was het een behoorlijke bumby ride, maar wederom prachtige natuur. Onze eerste stop was bij Split Apple Rock. Hoe het is ontstaan zijn meerdere meningen over, namelijk de wetenschappelijke en aan de andere kant de traditionele Maori-legende die aangeeft dat het rotsblok in tweeën werd gespleten toen twee ruziënde goden vochten om het te bezitten. Om het probleem op te lossen, gebruikten ze hun kracht om de rots in tweeën te splijten, vandaar de Maori-naam voor de rots Toka Ngawhā, wat betekent “open gebroken rots”. Hiernaast zijn we natuurlijk ook wezen zwemmen, kayaking en hebben we een 3 uur gewandeld in het Abel Tasman National Park.
Picton
Picton is onze laatste stop voor de oversteek naar het Noordereiland. We reden door de Marlborough. Dit gebied is het grootste wijnbouwgebied van Nieuw-Zeeland; vooral Sauvignon Blanc. Het gaat over in diverse landschappen, van valleien met wijngaarden tot beschutte waterwegen van de Malboroughsounds via Blenheim naar Picton. Op weg naar Blenheim rijd je letterlijk langs alleen maar Vineyards.
In Picton zaten we in het Sennen House met uitzicht over Picton, Victoria Domain en over de heuvels. Picton is een stadje met aan de haven leuke restaurantjes. Vervolgens hebben we een mooie wandeling gemaakt over de Malboroughs waar je fantastische uitzichten hebt.
Overtocht naar Wellington
Vandaag de overtocht. Het nieuws laat vreselijke beelden van Auckland zien. De cycloon Gabrielle ging bovenlangs Auckland via de oostkant naar beneden en er worden 7 meter hoge golven voorspelt. Tja, er waren toch wel zorgen of het slim was om de overtocht te maken. Maar wat is het alternatief, want ook bij Picton wordt noodweer voorspelt. In de ochtend was het nog droog en de wind viel mee. Wel zwaar bewolkt. Auto ingeleverd, ingecheckt en de boot op. En nu afwachten hoe het op zee gaat. Nou geen enkel probleem dus. De boot deinde een klein beetje, maar dat was alles. Na 3 uur kwam Wellington in beeld, best een grote stad.
Dat wordt wel even wennen na alle rust in het zuiden. Keurig op tijd aangemeerd. Auto opgehaald. We hebben een knalgele Kia Stonic. Dus we zijn het zonnetje op de weg🌞.
In deze nieuwe rubriek kunnen onze leden elkaar om hulp vragen. Niet persé om boodschappen te doen of mee te helpen het behang af te peuteren voor een verbouwing. Maar heb je een specifieke vraag dan kan je die naar de eindredactie sturen. Wij behouden het recht om te bepalen of je vraag kan worden geplaatst.
De vraag van Nicol Vaessen die bij ons binnenkwam, willen wij graag plaatsen als eerste oproep “om mekaar te hellepen niewaar”.
“Beste collega bridgers,
Sinds een jaar ben ik samen met mijn vrouw begonnen met bridge spelen. En dat bevalt ons uitstekend. Het gaat met vallen en opstaan maar stukje bij beetje hopen we dat het steeds beter gaat. Behalve het spelen van bridge is het verzamelen van postzegels een andere hobby van mij. Tegenwoordig is het best lastig om aan postzegels te komen omdat er verhoudingsgewijs nog maar weinig postzegels gebruikt/geplakt worden. Mijn verzoek is dan ook, indien jullie er zelf niks mee doen, of jullie de postzegels voor mij zouden willen bewaren. Alle postzegels zijn goed. Ik heb bepaalde verzamelgebieden maar postzegels die ik zelf niet verzamel, gebruik ik om te ruilen of ik geef ze aan de jeugdafdeling van de postzegelvereniging.
Mijn vrouw en ik spelen bridge op woensdagmiddag. Eventueel kunnen jullie de postzegels dan aan mij geven. Maar met alle plezier kan ik de postzegels ook bij jullie thuis ophalen. Jullie zouden mij er een groot plezier mee doen. Hierbij geef ook mijn mailadres waardoor het misschien wat gemakkelijker communiceren is. nvaessen@hotmail.com
Met vriendelijke groeten, Nicol Vaessen”
Vanaf augustus 1967 ben ik helemaal gegrepen door de muziek uit de jaren 60 en ben ik gelijk singles gaan kopen. Tot de dag van vandaag is dat een belangrijk deel van mijn leven geworden.
Ik ben een grote Kinks en Beatles fan maar ook van vele andere groepen (zoals Small Faces, Yardbirds, Animals, Byrds, Rolling Stones, Motions, Outsiders, Golden Earrings, enzovoort) uit de jaren 60 verzamel ik singles.
Als verzamelaar ben je nooit compleet dus op reis door Nieuw Zeeland ging ik op jacht naar de Nieuw Zeelandse persingen van beatgroepen uit de jaren 60 want die zien er net weer wat anders uit dan de singles die ik al heb. Helaas hebben die singles geen leuke foto van de groep op de hoes maar zijn het zogenaamde fabriekshoezen, hoezen met een groot gat in het midden.
Nou, de jacht heeft hele leuke resultaten opgeleverd! Ik ben thuisgekomen met een rugzak vol singles! Er bleken in de grotere steden in Nieuw Zeeland diverse platenwinkels te zijn maar ook veel “op shops”, 2e hands winkeltjes. In de opportunity (op) shops geen single van de Kinks of Beatles gevonden maar wel heel veel leuke plaatjes; Gerry & the Pacemakers, Hermans Hermits, Cliff Richard, Eddie Cochran, Manfred Mann, Troggs en nog veel meer. Kinks en Beatles kon ik alleen maar vinden in de platenwinkels. Van te voren had ik die een berichtje gestuurd met wat ik zocht, leve het internet!
Hieronder wat hoogtepunten!
Onze reis naar Nieuw Zeeland was onvergetelijk door het prachtige land zowel qua natuur als de zeer vriendelijke en behulpzame mensen. Maar ook de geweldige aanwinsten voor mijn verzameling heeft de reis voor mij onvergetelijk gemaakt.
Peter van ‘t Zet
Ledennieuws
In de afgelopen periode hebben we weer veel nieuwe BCZ-leden mogen verwelkomen. Dit zijn:
Marjolein Brocken, Nel Bruins, Peter van Giessel, Jonna Hoffman, Els Houdijker, Aad van Kuijk, Arie Pitlo, Rob Schwarts, Yvonne Schwarts, Astrid Schmidt, Jan Steenks, Frans Weterings en Ton de Waal.
Allen van harte welkom bij onze vereniging BCZ en een plezierige bridgetijd toegewenst.
De jarigen van de maand
De verjarenden van april Allen van harte gefeliciteerd.
3-4 Yvonne Schwarts
4-4 Marianne Janssen 6-4 Regina Getreuer
9-4 Frans Elderhorst
11-4 Yvonne Soares
13-4 Arend Pet
18-4 Jan Finklenberg
Miny Pannen
19-4 Marijke Zinnemers
21-4 Hans Degenaar
Carla Neefs
Elly Woudenberg-Streng
24-4 Giel Kooi
25-4 Dik-Gert Mans
26-4 Bram van Strijen
27-4 Aad van der Lubbe
Wim van Son
28-4 Natasja Jacobs
29-4 Piet van Wijgerden
Een vrolijke Paasgroet van Henk van der Linden. Als telg van een ervaren bollenkweker is hij er in geslaagd de als BCZ-vrijwilliger via Romke van Zanten gekregen cadeau- bollen van Romke op speciale wijze vroegtijdig in de koude grond tot volle glorie te brengen. Ze schijnen ook nog heerlijk te geuren.
Wil je ook een aanmerking komen voor dergelijke leuke cadeaus? Meld je dan aan als BCZ-vrijwilliger!
Je dient lid van deze club te zijn om dit bericht te bekijken. Al lid? Inloggen
Vanaf 18 juni tot en met eind augustus zijn er bij Bridgeclub Zoetermeer (BCZ) weer de hele zomer...
Beste bridgers, In deze Nieuwsflits Overlijden Marion Halbmeijer Wanneer beginnen de...